De gevaren van automatische gezichtsherkenning

Gezichtsherkenning en kunstmatige intelligentie worden steeds meer gemeengoed. Dit is een interessante technologische ontwikkeling die ook een duistere keerzijde heeft.

Op Computerworld lezen we een interessant artikel over de duivelse realiteit van gezichtsherkenning. Volgens hen zijn de risico’s op het gebied van privacy en beveiliging niet altijd duidelijk voor het grote publiek.

Iedereen weet dat biologische kenmerken kunnen worden gebruikt om mensen te identificeren. Een goed voorbeeld is een vingerafdruk om je smartphone te unlocken.

Door technologische ontwikkelingen zijn nieuwe identificatiesystemen met vingerafdrukken, irisscans, stemherkenning en gezichtsherkenning beschikbaar gekomen. Deze verschillende methoden brengen echter niet allemaal dezelfde privacyrisico’s met zich mee.

Biometrische systemen scannen biometrische data en slaan dat op in een database. Later wordt de opgeslagen data gematcht met nieuwe data. Dat werkt goed om personen te identificeren.

Het probleem van gezichtsherkenning is dat je gezicht makkelijk te vangen is zonder toestemming. Dit in tegenstelling tot een vingerafdruk of een irisscan, waarvoor je medewerking moet verlenen en daarmee toestemming geeft.

Gezichtsherkenning kan ongemerkt en zonder toestemming gaan. Als je eenmaal bekend bent in een database, kun je altijd en overal herkend worden.

Denk aan beveiligingscamera’s, flitspalen of pinautomaten. Zij kunnen je identificeren zonder toestemming en zonder dat je je ervan bewust bent. En dat is iets waar mensen zich bewust van zouden moeten worden.